Wat zou Socrates destijds gedacht hebben over de Gele Keijzer?
Ik keek laatst een serie van de BBC over oude westerse filosofen. Een van de besproken filosofen was Socrates. Geboren rond 496 voor Christus. Hij is bekend van het Socratisch gesprek, in zijn zoektocht naar de waarheid en wat iets tot waar maakt, ontleedde hij standpunten. Per woord moest worden uitgeplozen wat de exacte betekenis was en aan het eind van het ontleden en becommentariëren van de woorden werd vastgesteld of het standpunt waar het om was begonnen uiteindelijk nog stand hield.
Ineens moest ik denken aan het vraagstuk dat mij al geruime tijd bezig houd. Hoe komt het dat de doeltreffendheid van Chinese geneeskunde die gebaseerd is op Chinese filosofie, moeilijk zou kunnen worden bewezen door de westerse geneeskunde die gebaseerd is op westerse filosofie. Ik denk dat het antwoord Socrates is.
De Gele Keijzer (Huang Di) leefde 2690 v. Chr. en wordt gezien als de grondlegger van de Chinese geneeskunde die gebaseerd is op o.a. het boek “Basisvragen van Inwendige Geneeskunde”, ook wel Huangdi Neijing genoemd. Hier uit kennen we ook de Yin Yang en de 5 elementen theorie die is gestoeld op een filosofie die als het ware uit zoomt om het hele patroon en alle dwarsverbanden die daar bij horen te bekijken, heel de mens en zijn omgeving etc. of wel holistisch.
Het is aannemelijk dat de geneeskunde in de wereld sinds die tijd veel overeenkomsten kende. Oudere culturen bedreven geneeskunde op basis van hun kennis van de natuur. Er waren ook veel overeenkomsten. Het zal in het Westen niet anders zijn geweest.
Hippocrates bekend van de gelijknamige eed, leefde 400 v. Chr. en wordt gezien als de grondlegger van de westerse geneeskunde. Hippocrates beschouwde toen leef en dieetmaatregelen almede beweging als een belangrijk instrument van de arts om de gezondheid van de mens te waarborgen. Een onderdeel dat in de loop der jaren door westers opgeleide artsen in het vergeethoekje is geraakt. Dit kwam denk ik mede door de invoering van geneesmiddelen voor specifieke ziektes eind 19e eeuw.
Zou sinds Socrates, gefocust op het in zoomen, uit elkaar halen en ontleden van wellicht ook lichamelijke klachten, aandoeningen en medicinale substanties, de vergelijkbaarheid voor altijd verloren zijn gegaan? Ik denk dat het mogelijk is dat als je in zoomt op medische aandoeningen je wellicht in eerste instantie tot andere conclusies zou kunnen komen dan als je uit zoomt. En wie bepaalt dan wat waar is en wat niet? Maar dat het antwoord uiteindelijk helemaal niet zo anders is. Alleen dat je de weg vanuit Rome of Beijing bent gevolgd.
De hedendaagse vertalingen van de oude Chinese geschriften geven aan dat, alhoewel de Chinezen een andere manier hadden om bepaalde zaken te omschrijven, zij in die tijd, zonder scanners, bloedmonsters, röntgen apparaten en microscopen, al heel veel wisten over zaken die door de westerse geneeskunde pas de afgelopen 100 jaar, bijna 5000 jaar later, worden ontdekt of nog moeten worden ontdekt. Regelmatig hoor ik in het nieuws over nieuwe medische ontdekkingen die in de Chinese geneeskunde al bekend waren maar alleen anders werden omschreven en daardoor niet als zodanig op een westerse manier konden worden bewezen.
Het wil volgens mij zeggen dat de westerse geneeskunde steeds meer bewijzen vindt dat wat binnen de Chinese geneeskunde werd gesteld altijd al klopte. Hopelijk komen deze twee werelden uiteindelijk dan uiteindelijk toch tot elkaar.